Niejeden mógł być zaskoczony w zeszłą niedzielę, kiedy w czasie Mszy Św. ksiądz miał czerwony ornat. Rzeczywiście, to niezwykłe na niedzielę. Z reguły tak jest w Niedzielę Palmową i w Niedzielę Zesłania Ducha Świętego. Inne przypadki zdarzają się kiedy w niedzielę przypada święto mające „pierwszeństwo” przed niedzielą i które też ma czerwony jako kolor liturgiczny.

Tak jest we wspomnieniach o męczennikach, które obchodzimy jako uroczystość (jak w Polsce Św. Wojciecha i Św. Stanisława, a także inne święta lokalne) oraz, jak było tym razem, w święto Podwyższenia Krzyża.

W roku 70 Jerozolima została zdobyta i zburzona przez Rzymian. Czas prześladowań dla uczniów Chrystusa nie ustał do IV w., za czasów cesarza rzymskiego Konstantyna. Za sprawą jego matki, św. Heleny, święty Krzyż został odnaleziony i potem zbudowano bazylikę, aby wystawić tę wyjątkową relikwię do publicznej adoracji. Od tego czasu 14 września obchodzimy święto podwyższenia Krzyża.

Krzyż jest znakiem chrześcijanina. Z dobrą pedagogią nauczyli nas jak zrobić znak krzyża, równocześnie wymawiają Imiona Osób Trójcy Świętej. Na Krzyżu zostaliśmy odkupieni przez Chrystusa, który nas umiłował do końca (J 13,1). Dlatego krzyż zawsze towarzyszy nam przez całe nasze życie. W tym roku, razem ze świętem Podwyższenia Krzyża odbyły się w Warszawie główne obchody 500-lecia Krzyża Baryczków, który znajduje się w Archikatedrze Warszawskiej, w kaplicy Najświętszego Sakramentu.

Słowami bp. Michała Janocha, który odwiedził naszą szkołę w maju tego roku, ten krzyż jest "po trzykroć Cudowny". "Jako dzieło sztuki jest cudem artystycznym. Jego istnienie w mieście skazanym na nieistnienie jest cudem historycznym. Jego nieprzerwany przez pięć stuleci kult, który można opisać, oraz indywidualne doświadczenia Spotkania, których nie można opisać – są cudem teologicznym. Te trzy cuda – artystyczny, historyczny i teologiczny – w przedziwny sposób splatają się ze sobą w historii ludzi i pokoleń Warszawy i Mazowsza, jak natura, kultura i łaska". Zatem warto się wybrać, aby kontynuować tradycję trwającą już pięć wieków.

Za każdym razem, kiedy patrzymy na krzyż, starajmy się odrabiać lekcje, których Pan Jezus nam udziela. Krzyż nam mówi też o naszym codziennym krzyżu, podanym nam, aby go nieść razem z Nim – zwykle przez spełnianie naszych zadań rodzinnych, szkolnych, obywatelskich, względem innych ludzi itd. W tych naszych krzyżach spotkamy Chrystusa. Papież Leon XIV, niedawno zachęcał nas do szukania krzyża, najcenniejszego skarbu, jak św. Helena.

Ks. Horacy