Pierwsze kroki Wielkiego Postu są nam dobrze znane. Po Środzie Popielcowej, w pierwszą niedzielę wspominamy czterdzieści dni modlitwy i postu Jezusa na pustyni, które są jakby pierwowzorem Wielkiego Postu. Konkretnie, Ewangelia przedstawia nam kuszenie Jezusa przez szatana. To tajemnicza scena: jak Bóg-Człowiek pozwala być kuszonym. Przykład Jezusa rzuca dużo światła dla nas, w naszych zmaganiach.

Widać, że Pan Jezus nawet nie zastanawia się nad „propozycjami” – zresztą kłamliwymi – diabła. Nie wchodzi w dialog, odpowiada Pismem Świętym i z wolnością i stanowczo odrzuca pokusy. Do tej próby Pan Jezus przystępuje mając te same środki, co my. Dlatego Jego przykład jest dla nas pożyteczny. Sądząc po wypowiedział kusiciela, on nie wie, czy Jezus jest Synem Bożym, choć może coś wyczuwać. Wybór tych pokus przez szatana można rozumieć po ludzku, bo niby mają zaspokoić Jego ewidentny głód, pozwoliliby Jezusowi iść na skróty w swojej misji, oraz używać Boga jako tła dla własnego sukcesu.

Pan Jezus udziela nam cennej rady właśnie, aby nie ulec pokusom: „módlcie się!” (Łk 22,40). Wiele razy możemy się przekonać, jak ta rada jest skuteczna. A jeśli czasem nam się wydaję, że aż tak nie jest, to z kolei powinniśmy się przyglądać naszej modlitwie, bo może oznacza, że należy ją poprawić. Przez stałą osobistą modlitwę możemy zdobyć taką stanowczość w czynieniu dobra, jak widzimy u Jezusa.

Nasza troska o to, by nie ulegać pokusom, jest warunkiem niezbędnym do prawidłowego przeżywania Wielkiego Postu. Ale to nie najważniejszy cel, ponieważ nie należy sprowadzać życia chrześcijańskiego do walki o unikanie upadków. Najciekawsze z bycia chrześcijaninem znajdujemy w kontemplacji Chrystusa i naśladowaniu Go, a więc w czynieniu dobra wokół siebie. Na tym polega kochać Pana Boga całym sercem i bliźniego jak siebie samego, albo, inaczej mówiąc, żyć dla chwały Bożej. Do tego zmierza wielkopostna droga do nawrócenia, i dlatego jest w tym dużo więcej niż materialne spełnianie paru postanowień. Ale one uwrażliwiają naszą duszę i odnawiają w niej pragnienie Boga. W ten sposób możemy ułatwić działanie łaski Bożej w nas. I przez sakramenty Pokuty i Eucharystii, Bóg nas ponownie nas przemieni.

Ks. Horacy