„Radujcie się zawsze w Panu!”. Tymi słowami z listu św. Pawła do Filipian (4,4) zaczęła się Msza Św. w trzecią niedzielę Adwentu, niedzielę „Gaudete”.

Podczas radosnej pokuty tego okresu, bliskość Narodzenia Chrystusa skłania nas do otwartego wyrażania naszej radości. Powodem radości jest, oprócz samego kalendarza, to, że jako przygotowanie wewnętrzne do przyjścia Pana Jezusa, korzystamy z sakramentu Spowiedzi, aby usunąć to, co nas od Niego oddala. Jeszcze mamy trochę czasu, aby wybrać się i odnowić nasze pragnienia życia w obliczu Boga.

O radości mówią nam główne postacie Adwentu: prorok Izajasz, Jan Chrzciciel, Maryja.

Izajasz zachęca na różne sposoby: „niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, (…) niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy”. I podaje powód: „Oni zobaczą chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga”. (35,1-2) „Odkupieni przez Pana powrócą (…) ze szczęściem wiecznym na czołach” (,10). Warto zauważyć, że Izajasz pisze w czasie wygnania: Żydzi nie mieli własnego państwa i mieszkali w obcej ziemi. Też nie mieli gdzie czcić Boga, ponieważ świątynia Jerozolimska została zburzona.

Z kolei, Jan Chrzciciel, który natchniony przez Ducha Świętego prowadził surowy tryb życia, jak zauważył Pan Jezus w niedzielnej Ewangelii (Mt 11,7-8), jest pełen radości widząc i słysząc Jezusa: „Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu” (J 3,29). Izraelici mieszkali u siebie, ale pod obcym panowaniem, które dało się ciągle odczuwać. Radość chrześcijańska nie wynika z dobrobytu, zdrowia, ani z braku problemów. Na początku Nowego Testamentu Archanioł Gabriel pozdrawia Maryję zaproszeniem do radości (Łk 1, 28 i nn.), zwiastując Narodzenie Jezusa. I Maryja daje tej radości wyraz w domu św. Elżbiety.

Radość Adwentu wynika nie tylko z faktu, że Jezus przychodzi, ale że i Go przyjmujemy, i to na stałe, jak Maryja. To jest poważne i długoterminowe postanowienie. Ale do wykonania, z łaską Bożą. Wtedy na zaproszenie „radujcie się” możemy odpowiadać słowami słynnego hymnu studenckiego: „Gaudeamus igitur!” – radujmy się, więc!

Ks. Horacy