Mam wrażenie, że dla niektórych, pierwszy biały tydzień mógł przejść niezauważony z prostych powodów – miały miejsce wtedy inne wydarzenia (matura, egzamin ósmoklasistów, a z nimi związane wycieczki szkolne), które zmieniały zwykłe życie w szkole. Tylko najmłodsze klasy miały pełne spojrzenie na te dni.

W nowym tygodniu już jesteśmy z powrotem w czasie zwykłym, ale wzbogaceni po przeżywaniu Pięćdziesiątnicy. Pierwsza Komunia chłopców zbiegła się właśnie z czuwaniem przed Zstąpieniem Ducha Świętego. Nie są to dwa niezależne wydarzenia, ale mocno łączone.

Ustanawiając Eucharystię podczas Ostatniej Wieczerzy, Pan Jezus obiecał Ducha Świętego i bardzo konkretnie o Nim mówił – jest Duchem Prawdy, Pocieszycielem, przypomni nam nauczanie Jezusa, a więc doprowadzi nas do całej Prawdy.

Ponad 20 wieków historii Kościoła mówi nam, jak działa Duch Święty, czego możemy się spodziewać. Sprawia, że z wolnością idziemy za Chrystusem. Można streszczać to działanie mówiąc, że Duch Święty nadaje naszym myślom, pragnieniom i czynom ton nadprzyrodzony, to znaczy stają się one zbieżne z Wolą Bożą. Dlatego własna postawa wobec Niego – słuchanie Go – jest tak istotna dla tych, którym zależy na uświęcaniu swojej codzienności.

W tym roku, kiedy święto Zesłania Ducha Świętego łączyło się z Pierwszą Komunią, można zauważyć, że podobnie jak Jezus „za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”, też Duch Święty uświęca Dary ofiarowane we Mszy Św. i sprawia, że one stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. O to przemieniające działanie prosimy w modlitwie zwanej epikleza, wchodzącej w skład modlitwy Eucharystycznej we Mszy Św. A więc zwracanie uwagi na moc Ducha Świętego pozwala nam więcej rozumieć, co się dzieje w czasie Mszy. Z kolei, kiedy spożywamy Eucharystię, Chrystus jest w nas pod postacią Chleba przez jakiś czas, a potem pozostaje obecność całej Trójcy w naszej duszy. W ten sposób Duch Święty nas prowadzi do Chrystusa, a Chrystus – do Ducha Świętego. To jakby żyć wewnątrz Trójcy Św. jak wypada nam, którzy nazywamy się dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. 

Ks. Horacy