Ostatni tydzień roku szkolnego nie należy do tych najcięższych, zwłaszcza dla uczniów. Można powiedzieć, im starsza klasa, tym dłuższa wycieczka końcoworoczna. Choć i te wycieczki mają dużą wartość dla szkoły.

Oprócz treści merytorycznej, znajdujemy w wycieczkach okazję do umacniania wzajemnych więzi w klasach oraz do ćwiczenia w inny sposób niż zwykle szeregu postaw. Jest jakiś savoir vivre wyjazdów w grupie. Należy utrzymać kontakt z pozostałymi osobami. Aby plan dnia przebiegał pomyślnie wszyscy mają ważny wkład. Trzeba punktualnie przyjść na miejsce na umówioną godzinę, aby móc wyjechać czy wrócić. Nasze preferencje osobiste mogą zejść na dalszy plan, na rzecz dobra wspólnego, które wtedy można zauważyć bardzo jasno. Nie wszyscy mamy to samo tempo, nie wszyscy interesujemy się tym samym, a więc wycieczki uczą nas „zaprzeć samego siebie”, jak zaprasza nas Pan Jezus (Mt 16,24).

Poza tym, są różne wskazówki, które usprawniają dzień i umilają innym spędzony czas, o ile chętnie współpracujemy. Trzeba przewidzieć z wyprzedzeniem, co wziąć ze sobą, co będzie potrzebne później itp. I jeszcze „regulamin wycieczki”, znany przed wyjazdem. Pamiętając o tych rzeczach uczymy się posłuszeństwa wewnętrznego, jako wyrazu odpowiedzialności za siebie i solidarności z innymi.

Mimo wysiłku organizacyjnego, nie wszystko da się przewidzieć. Wtedy bardzo ważna jest dobra wola wszystkich. Nieraz będzie można zgłosić się na ochotnika, aby małe problemy rozwiązać.

W kontekście savoir vivre, przypomnijmy jeszcze lekcję kultury osobistej, jakiej japońska drużyna piłkarska dała na ostatnim Mundialu piłki nożnej w Katarze: po meczach zawodnicy zostawiali szatnię bardzo dokładnie sprzątaną i uporządkowaną. Czy będzie można powiedzieć coś podobnego o miejscach zakwaterowania naszych uczniów?

Niedługo po powrocie ósme klasy mają uroczyste zakończenie szkoły, a cała szkoła dzień później, zakończenie roku szkolnego. Będziemy dziękować Panu Bogu za cały rok nauki, za osiągnięcia, ale też za przykrości, bo one też nas czegoś uczą. Dlatego spotkamy się na Mszy Św. w kościele parafialnym, aby mówić Bogu „Dziękujemy!” i już przedstawiamy Mu nasze prośby – nasze marzenia – na wakacje i na przyszły rok szkolny.

Ks. Horacy