Coraz bliżej do pierwszej Komunii Świętej, do której dzieci z drugich klas przygotowują się od wielu miesięcy. Chcemy towarzyszyć młodym uczniom naszej szkoły przystępującym do niej nie tylko modlitwą, lecz także przez pogłębianie naszej więzi z Eucharystią.

W trzecim tygodniu okresu wielkanocnego czytaliśmy, jak Pan Jezus mówi, że jest Chlebem życia, chlebem żywym, który zstąpił z nieba (J 6,48.51). Tą wypowiedzią budzi ciekawość słuchaczy, zwłaszcza, że wcześniej On ich szczodrze nakarmił chlebem. I nawiązuje do manny, znanej Żydom, bo ich przodkowie ją jedli na pustyni. Ale ten chleb z nieba bardzo się różni od manny. Są podobieństwa: oba są pokarmem, który daje siły do życia i bardzo go potrzebujemy: właśnie tak, jak się potrzebuje jedzenia na pustyni. Natomiast manna tylko podtrzymywała życie ciała, skoro ich ojcowie pomarli. Ale Chleb z nieba daje życie wieczne.

W odniesieniu do naszego spotkania z Chrystusem w Eucharystii możemy stosować to, co wiemy o pokarmie cielesnym. Oprócz jego działania odżywczego, w stosunku do chleba kojarzy nam się zaspokojony głód oraz smak. Słowa z księgi Mądrości (16,20): „dałeś im (…) chleb z nieba, zdolny dać wszelką rozkosz i wszelki smak zaspokoić” Kościół rozumie w kontekście Eucharystii. Dobrze przystąpić do Komunii Św. z prawdziwym głodem jedności z Jezusem. Z drugiej strony, smak duchowy jest darem od Boga, ale jeśli staramy się wzbudzić ten głód, jest bardziej prawdopodobne, że otrzymamy radość z Komunii Św. - będzie nam bardzo smakowała.

Ale Komunia Św. jest owocna niezależnie od naszego przeżywania jej. Brak uczuć nie powinien nas zniechęcić do przystępowania do sakramentu, jeśli mamy potrzebne dyspozycje: wiarę w obecność prawdziwą Chrystusa w Eucharystii, jedność z Bogiem przez łaskę uświęcającą, należyte skupienie. W ten sposób każda Komunia Św. staje się świętem wiary i widać, że tak jest po naszym zachowaniu.

W modlitwie „Komunia duchowa”, którą często odmawiamy w szkole, jest nam podany wzór Maryi: jej czystość, pokora i pobożność, aby wzbudzić w sobie dobre dyspozycje do przyjęcia Chrystusa.

Ks. Horacy