Mamy świeżo w pamięci wydarzenia z Wielkiego Tygodnia. Różne zwyczaje i praktyki pobożności pomagają nam wgłębić się w tajemnice naszego odkupienia.

W filmie fabularnym Krzysztofa Zanussiego „Z dalekiego kraju” (1981 r.) jest scena, gdzie bardzo przyjęty sześciolatek Karol Wojtyła uczestniczy w misterium Męki Pańskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej. Po skończeniu widzi aktora, który grał Jezusa, zmarłego w czasie przedstawienia. I ze zdziwieniem mówi: „żyje!” I pyta swojego ojca „dlaczego pije piwo?”.

Kiedy mówimy „Chrystus żyje!” mamy na myśli, że powstał z martwych. Jego życie to dopiero życie w pełni. Mimo, że Pan Jezus zapowiedział swoje zmartwychwstanie, uczniowie nie mogli zrozumieć, co to oznaczało, bo przecież było czymś zupełnie niespotykanym. A mimo to Pan Jezus nalega, za każdym razem zapowiadając swoją Mękę jeszcze dodaje, że zmartwychwstanie. Do tego zmierza po tym, jak Słowo przyjęło ludzką naturę. Właśnie dlatego, że Chrystus powstał z martwych mamy łatwy kontakt z Nim. I dzięki temu wiemy, że taki jest też nasz stan docelowy: „zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem” (J 14,3). Tu na ziemi ta kluczowa prawda naszej wiary – że Chrystus zmartwychwstał – jest źródłem mocnej nadziei i dużego optymizmu. Jak napisał Papież Franciszek „Chrystus żyje i chce żebyś żył!”.

Oktawa Wielkanocna kończy się w niedzielę Bożego Miłosierdzia, która bardzo nam przypomina bohatera ze wspomnianego filmu Zanussiego. W wigilii tego święta odszedł do domu Ojca wielki Papież św. Jan Paweł II, który ustanowił to święto i wytrwale głosił Boże Miłosierdzie. Wtedy miało się wrażenie, jakby Pan Bóg wyreżyserował tę śmierć. Tak jak usłyszeliśmy w Wielki Czwartek podczas Mszy Św. Wieczerzy Pańskiej „drogocenna jest w oczach Pana śmierć jego czcicieli” (Psalm responsoryjny: Ps 116,15). Do takiej pięknej śmierci dojdziemy, kiedy przyjdzie właściwy czas, jeśli nasza relacja z Chrystusem zmarłym i zmartwychwstałym będzie wzrastała podczas naszego życia. A ta relacja nas prowadzi – nie może być inaczej – do korzystania z Bożego Miłosierdzia i do praktykowania go wobec bliźnich.

Ks. Horacy