W ostatnim tygodniu przed feriami zimowymi były czytane kolejne fragmenty księgi Rodzaju zawierające opis Stworzenia. Bóg Wszechmogący wydaje rozkazy – tworzy za pomocą głosu – i tak kolejno powstają poszczególne części naszego świata.

Jak mówimy słowami liturgii do Pana Boga, „wszystkie stworzenia głoszą twoją mądrość i miłość” (Modlitwa Eucharystyczna IV). Poznając i podziwiając dzieło stworzenia poznajemy Boga: Mądrego i który jest Miłością.

Opis ten, którym się zaczyna Pismo Święte, jest pełen szczegółów, przez które Pan Bóg do nas przemawia. Wśród tych, o których ostatnio czytaliśmy, jest ten, że Pan Bóg odpoczął siódmego dnia po skompletowaniu Stworzenia. W ten sposób uczymy się, że odpoczynek ma Boże znaczenie. To czas, aby się zatrzymać, kontemplować dzieło stworzenia i odnowić siły, które praca nam pochłonęła. W przypadku człowieka, po odpoczynku czeka nas dalsza praca.

Odpoczywamy w różnym wymiarze. Są krótkie przerwy w trakcie pracy, są dłuższe. Jest odpoczynek nocny. Jest weekend, w tym niedziela. A mamy jeszcze dłuższe jak wakacje, ferie zimowe itd. Pragniemy udanego wypoczynku i pewne okoliczności zewnętrzne mogą nam w tym pomagać: miejsce, pogoda, zaplanowana aktywność i – rzecz jasna – towarzystwo. Ale bardzo się liczy nasze podejście do odpoczynku. Czy uważamy, że „nam się należy”? Czy myślimy przede wszystkim o sobie? Czy źle reagujemy, kiedy coś wychodzi inaczej niż się spodziewaliśmy?

Jedna mądra zasada głosi, że sama zmiana zajęć jest okazją do odpoczynku. Wtedy możemy obniżyć nasze wymagania i naprawdę się cieszyć prostym programem wypoczynkowym. Ta zasada jeszcze chroni nas przed myleniem odpoczynku z uleganiem lenistwu. Jeśli nasz odpoczynek polega na „nie robieniu nic”, raczej nam zostawia niesmak, poczucie zmarnowanego czasu. Dlatego najlepiej zaplanować, jakie cele sobie stawiamy na rozpoczynające się ferie. I potem śledzić wykonywanie tego planu.  

Tak zaplanowany odpoczynek łatwo zawiera obecność Bożą. I podobnie jak absorbującą pracę, możemy z radością ofiarować Panu Bogu i z Nim się spotkać, a po powrocie rozpocząć drugi semestr z nowym zapałem.

Ks. Horacy