Czytaliśmy w ewangelii zeszłej niedzieli kazus nieuczciwego rządcy. Człowiek zachował się niemoralnie. Pan Jezus opisuje dość szczegółowo, co zrobił dotychczasowy rządca, kiedy jego proceder wyszedł na jaw.

Puentę przypowieści – że nie da się służyć dwom panom (Łk 16, 13), podkreśla fakt, że przed i po dymisji on służył pieniądzom, czyli w końcu sobie, a w żadnym momencie nie służył Bogu.

Ta perełka nauczania mądrościowego jest w pełni aktualna: nie sposób poświęcać się całkowicie dwom rzeczom, zwłaszcza jeśli są bardzo absorbujące, a tym bardziej, jeśli one się wzajemnie wykluczają.

Może jest mniej oczywiste (albo mniej jednoznaczne), co znaczy czasownik służyć. Służyć Bogu ma sens biorąc pod uwagę, kim jest Bóg i kim jest człowiek. Ale właściwa służba Bogu jest dobrowolna, bo wynika z miłości. I też rozumna, z przekonania, radosna.

Zupełnie inna jest służba Mamonie, w której człowiek, jeśli w nią padnie, nie może się oprzeć pragnieniu posiadania. Taka służba zniewala człowieka.

W niedzielnej Mszy Św. też słyszeliśmy, że Jezus Chrystus, będąc bogatym, dla nas stał się ubogim, aby nas ubóstwem swoim nas ubogacić (por. 2 Kor 8, 9 – śpiew przed ewangelią). Wiara chrześcijańska jest pozytywna. Jest spotkaniem z Chrystusem, którego miłujemy i naśladujemy. Jednak z tej postawy pozytywnej wynikają niektóre „nie”, jak widać we sformułowaniu przykazań. Przez ubóstwo w duchu mamy właściwy stosunek do świata. Nasze potrzeby osób, dóbr materialnych i niematerialnych, mogą i powinny prowadzić nas do Boga. Można też przesadzać w korzystaniu z nich i tak się przywiązać do tych środków, że popadamy w niewolę. W tym obszarze i w innych Pan Jezus nas ostrzega: „czuwajcie!”. Uczmy się zadowalać tym, co wystarcza, aby prowadzić życie pełne prostoty i umiarkowania.

Te ogólne uwagi sprowadzają się do dość konkretnych myśli: dbać o to, co mamy; umieć odróżnić potrzeby od kaprysów; reagować, jeśli zbyt dużo myślimy o możliwych zakupach itp. Taka postawa pozwala nam trzeźwo myśleć i żeby nasze serce było tam, gdzie są prawdziwe radości, jak mówi liturgia. W ten sposób staje się możliwa służba Bogu, do jakiej zaprasza nas Jezus.

ks. Horacy