Znamy dobrze, co mówi drugie przekazanie. Należy ono do trójki, która odnosi się bezpośrednio do Pana Boga, więc słusznie zwracamy na nie uwagę. Swoją drogą, prawo Boże zawiera jeszcze innych dziewięć, zatem powinniśmy robić rachunek sumienia ze wszystkich.

„Nie brać imienia Pana, Boga twego, nadaremno” ma też znaczenie pozytywne: wymawiać to imię z szacunkiem i kiedy jest to stosowne. Pana Boga chwalimy, uwielbiamy, prosimy, przepraszamy, dziękujemy Mu. Zwroty często obecne w języku ułatwiają nam wypełnić tę pozytywną stronę drugiego przykazania. Chodzi o to, żebyśmy mówili ze świadomością i intencją.

Mamy ostatni tydzień roku szkolnego. Oby wszystkim przychodziło spontanicznie do ust „Bogu dzięki!”. Dziękujemy Bogu, bo wszystko, co się dzieje ma swoje miejsce w planie Opatrzności Bożej, czyli Pan Bóg albo sprawił, żeby tak się stało, albo na to pozwolił. W jednym i drugim wypadku, możemy wyciągać z tego dobre owoce - zależy to tylko od nas.

W tych dniach naturalnie wychodzi zrobienie pewnego bilansu z roku szkolnego. Co poszło dobrze?, co nie tak bardzo?, dlaczego? Sukcesy zawdzięczamy Bogu, który dał nam możliwość ich osiągania, i też sobie, bo włożyliśmy ciężką pracę, ale wtedy też to było dzięki Bogu. Za rzeczy nieudane, bolesne, (ktoś by jeszcze dodał: pechowe) trudniej jest dziękować. Ale czegoś te rzeczy nas nauczyły, chociażby męstwa, pokory, realizmu, lepszego poznania siebie. Akceptowanie, że coś wychodzi nie po naszej myśli, pomaga nam ufać Bogu, przede wszystkim Jemu się podobać, i - jeśli trzeba - rozpocząć ponownie, bez zniechęcenia ani smutku. I odwrotnie, na widok własnych sukcesów ta postawa pomoże nam, żeby „woda sodowa nie uderzyła nam do głowy”. Zamiast tego, mówimy szczerze Bogu niech będą dzięki!

Dziękując Bogu też bierzemy pod uwagę, że Bogu pomagają ludzie. W tym bilansie należy zauważyć, że korzystaliśmy z dobrej pracy wielu, którzy często robili więcej niż było ich ścisłym obowiązkiem. Na pewno jesteśmy bardziej szczęśliwi, kiedy umiemy zauważać te szczegóły. Na wzór Maryi, która wie, że błogosławić Ją będą wszystkie pokolenia (por. Łk 1, 48).

ks. Horacy