Z radością widzieliśmy w minionych dwóch tygodniach, jak wiele osób przychodziło do kaplicy szkolnej. Było tylu ludzi, że niektórzy stali na korytarzu!

W zeszłym tygodniu pojawiła się w niej oczekiwana nowość – obraz ze Świętą Rodziną, który namalował pan Grzegorz Świderski. Jest to kopia słynnego obrazu Bartolomé Murillo, przedstawiającego bardzo ciepłą scenę z życia rodzinnego. Zwykle widzimy Jezusa Pana (dorosłego) albo Dzieciątko. Ale tu jest Jezus Chłopczyk. W centrum obrazu, jak być powinno. Jest trzymany i lekko obejmowany przez świętego Józefa. Przed Jezusem siedzi pies oparty na przednich łapach. W podniesionej ręce Jezus trzyma ptaka. Oczywiście, lepiej niż czytać opis jest zobaczyć obraz na własne oczy, do czego zachęcam. Zresztą, tak jest z całym życiem Jezusa: najlepiej możemy Go poznać spotykając się z Nim.

Jeszcze daje do myślenia, że Maryja uczestniczy w scenie, ale z boku. Dyskretnie, patrzy z miłością na Jezusa, a ręce ma zajęte pracą. Tak Maryja prowadzi nas do Jezusa, pokazując, że nasze obowiązki nie stoją na przeszkodzie aby „patrzeć” na Jezusa. Co więcej, kiedy trwamy w obecności Jezusa, łatwiej nam jest pracować w skupieniu i podejmować stosowne wyrzeczenia, aby nasza praca była dobrej jakości.

Nasza Matka jest Mistrzynią cichej i ukrytej ofiary. Jej codzienna ofiara nie rzuca się w oczy, ale Bóg ją widzi. Ofiara jest wartościowa nie tyle z powodu, że jest ona trudna, ile że jest podjęta z miłością.

Tak patrząc na Maryję, nie dziwi nas, kiedy później widzimy ją podczas Męki Jezusa. Nie tylko Mu towarzyszy swoją obecnością fizyczną, ale też bierze udział w dziele Odkupienia – do czego każdy z nas jest też zaproszony. Kiedy Ewangelia opowiada, że obok Krzyża stała Maryja, mówi nam, że mężnie przyjmuje to cierpienie i łączy się z Jezusem. Podobnie, milcząca i ukryta ofiara każdego dnia przygotowuje nas do innej głośniej i widocznej, kiedy Bóg zechce.

Starajmy się wykorzystać te lekcje, których Maryja nam udziela, aby przez Nią iść do Jezusa.

ks. Horacy