W wielkim Poście dążyliśmy do świąt Wielkanocnych, patrzyliśmy w przyszłość. W okresie Wielkanocnym niejako patrzymy wstecz, choć dzieło naszego odkupienia jest wciąż aktualne. Dlatego najlepiej wyraża naszą postawę duchową w stosunku do tajemnicy Paschalnej słowo kontemplacja. Patrzymy, z radością i bez pośpiechu, dziękujemy Chrystusowi za Jego Miłość do końca i podziwiamy Jego moc. Jest to patrzenie, które nas zmienia.

Św. Jakub podaje w swoim liście delikatnie zabawny przykład wyrażający odmienną postawę – „męża oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie (…) przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był” (1, 23-24). Przeżywać czas wielkanocny w duchu kontemplacji dzieła Odkupienia utwierdza nas w przekonaniu, że Chrystus nas umiłował do końca, miłością wszechmogącą, silniejszą od śmierci. Stąd chrześcijanin nie powinien mieć problemów z poczuciem własnej wartości. I naturalnie rodzi się w nim chęć odpowiedzi na tyle darów Bożych.  

Ewangelia wyraża taką podstawę wdzięcznej kontemplacji u Maryi: „chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu” (Łk 2, 51). Jak w wielu innych sprawach, Matka Boża jest dla nas wzorem patrzenia na Jezusa i przyjęcia darów Bożych. W maju mamy okazję ponownego przypatrywania się Maryi, aby od Niej się uczyć. Chrystus jest w centrum Jej życia, a z Jej pomocą i przykładem będzie też w centrum naszego życia.

Wielowiekowa mądrość mówi: „przez Maryję do Jezusa”, właśnie wyrażając tę myśl. W każdym czasie Maryjnym, jak ten miesiąc maj, możemy się przekonać, na ile jest to prawdą.  

Dla dużej grupy uczniów naszej szkoły spełnia się to, kiedy przyjmą Pierwszą Komunię Świętą, 7 i 14 maja. Będą to dwa ważne dni w kalendarzu szkolnym, które dotyczą wszystkich. Dadzą nam do myślenia o tym, jak sami przyjmujemy Pana Jezusa.

Modlitwa „Komunia duchowa”, którą ładnie odmawiają uczniowie naszej szkoły przypomina nam, jakie dyspozycje (czystość, pokorę, pobożność) miała Maryja przyjmując Jezusa, i nam podpowiada, żeby w tym wziąć Ją za wzór.

ks. Horacy