Przed sobą mamy jeszcze kilka dni czwartego tygodnia Adwentu. Od 17 grudnia rozważamy fragmenty Ewangelii bezpośrednio związane z Narodzeniem Jezusa: rodowód Jezusa, zapowiedź narodzenia Jana, zwiastowanie Maryi, nawiedzenie Elżbiety przez Maryję, narodzenie Jana.

Samo Narodzenie Jezusa, jak każdego dziecka jest przełomem, choć do tego czasu Dzieciątko już było wśród nas. Aniołowie ogłaszają to wydarzenie, mówiąc „chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, których sobie upodobał” (Łk 2,14). To On jest naszym pokojem, jak określa księga proroka Micheasza (5,4), w miejscu, gdzie też zapowiada, że mesjasz się narodzi w Betlejem.

Trudno nie kojarzyć tego z brakiem pokoju na ziemi, zwłaszcza za naszą wschodnią granicą, choć nie tylko. W intencji pokoju nie ustawajmy w modlitwie. Oprócz tego, zadaniem w zasięgu naszych możliwości jest budować pokój wokół nas: w rodzinie i wśród kolegów. Zagłębienie się w prawdziwą atmosferę Bożego Narodzenia daje nam większe poczucie do obrony pokoju. Najpierw nie burzmy go my sami. A potem, jeśli ktoś inny wprowadza niepokój, to uczmy się, jak nie „współpracować” z nim, co niekiedy będzie oznaczało panować nad emocjami albo ustąpić w sprawach mniejszej wagi, a zawsze – rozmawiać.

Na dobrą sprawę, pokój jest Bożym darem. I trudno go odróżnić od daru Bożej miłości. Chrystus jest zarówno Miłością Wcieloną, która stała się Dzieckiem, i naszym pokojem. W tym sensie, jak zauważa papieski kaznodzieja, wobec Jezusa, który się narodzi należy stać się jak dziecko, aby spokojnie przyjąć ten dar, cieszyć się nim, a nie próbować od razu się zrewanżować. To byłoby nawet mało taktowne i dałoby do rozumienia, że nie tak bardzo doceniliśmy prezent. Tak robimy otwierając prezenty: zatrzymujemy się i podziwiamy je. Kiedy dociera do nas, co oznacza Boże Narodzenie, że Bóg zmaterializował swoją miłość do każdego z nas, rozumiemy, dlaczego tyle świętujemy, tyle życzymy Wesołych Świąt! I dopiero potem wychodzi nam naturalnie odwdzięczyć się Bogu bezpośrednio i w osobach nam bliskich.

Józef i Maryja lepiej niż ktokolwiek widzą ten dar pokoju i miłości, który leży w stajence. Za niego dziękowali Bogu przez całe życie oddane.

Ks. Horacy