Wspomnieliśmy w zeszłym tygodniu, jak kształtowała się modlitwa różańcowa jako pochodna Psałterza. Równolegle powstało Zdrowaś Maryjo. Psałterz Maryi - przodek różańca- zawiera już 50 zdrowasiek w 5 grupach po 10, poprzedzonych modlitwą Pańską.

Za późniejszą nazwę tej praktyki pobożności odpowiadają też kartuzi. Stosowane słowa w języku flamandzkim (hodekin), francuskim (chapelet) i później niemieckim (rosenkranz) znaczą specjalne okrycie głowy zrobione z kwiatów, zazwyczaj do oddania osobie ukochanej albo którą się chce uczcić. Znaczenie metafory jest jasne: modlitwy stają się mistycznymi kwiatami, które Maryja przyjmuje od nas.

Jeszcze Kartuzi ułożyli krótkie zdania do pomocy w rozważaniu podczas odmawiania modlitwy. Były głoszone na końcu każdej zdrowaśki, zamykając je, stąd ich nazwa klauzule. Klauzule te razem wzięte określali słowem rosarium, co w łacinie średniowiecznej znaczyło zbiór tekstów na jakiś temat. Dominik z Prus jest autorem najbardziej znanych klauzul, wokół narodzenia i dzieciństwa Jezusa, Jego życia publicznego oraz Śmierci i Zmartwychwstania. Pisząc je chciał się dzielić z innymi własnym doświadczeniem, wiedząc jak one mu osobiście pomogły w kontemplacji.

Na wzór tej pierwszej wersji później powstały inne warianty tego rosarium, a z pojawieniem się druku szybko się rozpowszechniły w formie broszurek. Zatem celem rosarium było pomóc wiernym, aby modlitwa ustna stała się wewnętrzną.

Od klauzul kartuzów droga prowadzi do Dominikanów, którzy zakładają bractwa różańcowe wokół swoich klasztorów. Przechodząc do Włoch, gdzie było dużo klasztorów, ta modlitwa stawała się coraz bardziej popularna. Pod koniec XV wieku już bractwa w Wenecji i Florencji określają trzy grupy tajemnic, radosnych, bolesnych i chwalebnych przypisanych do każdej dziesiątki. Tak trwał różaniec do początku nowego tysiąclecia, kiedy św. Jan Paweł II wprowadził tajemnice światła.

Znając te szczegóły jest nam łatwiej przykładać się do rozważania tajemnic różańca, co pozwala bardziej owocnie korzystać z tej modlitwy. Jak sformułował święty polski papież, „odmawiać różaniec bowiem to nic innego, jak kontemplować z Maryją oblicze Chrystusa”. Regularnie czytać Ewangelię i spotkać się z Jezusem w Eucharystii doda nam dużo światła do tej kontemplacji.

ks. Horacy