Rok szkolny ma jakieś podobieństwa do meczu piłki nożnej. Są dwie połowy, a między nimi przerwa. Inne sporty mają przerwy innego formatu, też na żądanie którejś ze stron. Ale w futbolu sędzia ogłasza przerwy tylko w związku z przebiegiem gry. My od początku roku wiedzieliśmy, że ferie zimowe zaczną się pod koniec stycznia. W międzyczasie były owszem przerwy wiadome z góry, ale też przebieg wydarzeń zadecydował o przerwach albo o innych warunkach gry.

Teraz, zgodnie z planem, mamy pierwszą połowę za sobą i zaczyna się przerwa. Jak dobrze wykorzystać ten czas? Piłkarze schodzą do szatni. Próbują odzyskać siły fizyczne, odpoczywają. Ale nie przestają myśleć o meczu. Można się domyślić, że trener nawiązuje do istotnych chwil pierwszej połowy i mówi, co było dobrze, a co źle. Jak teraz podchodzić do reszty meczu - tak, aby wygrać! Trener podaje wskazówki, które sensowni piłkarze biorą sobie do serca. A jeśli dotychczasowy wynik nie jest wystarczająco dobry, podnosi ich na duchu oraz przekonuje drużynę, że są w stanie dalej walczyć i wygrać.  

Może są potrzebne jakieś zmiany w składzie albo w strategii gry. Byłoby niemądrze nie uczyć się na błędach albo nie próbować poprawić wyniku.

Od początku roku już dużo biegaliśmy. Ale jeszcze została cała druga połowa. Dla wielu będzie miała bardzo duże znaczenie. Podobnie jak w meczu, odpoczywamy, ale pamiętamy, że gramy dalej. Zdobyliśmy i straciliśmy bramki. Może jest jakaś kontuzja. W czasie ferii może nastąpić pozytywny przełom w meczu.

Jednak jeśli wynik wygląda słabo, ale daliśmy z siebie wszystko, nie powinniśmy upadać na duchu. Najważniejsze jest jak Pan Bóg ocenia naszą pracę, a On zna nasze możliwości i wszystkie szczegóły. Jak Najlepszy Ojciec, wie na co nas stać, ale nas kocha niezależnie od wyników. Ta pewność mobilizuje nas do tworzenia zgranej drużyny, która by grała zgodnie z przepisami, elegancko, po dżentelmeńsku i dając z siebie wszystko.

Ks. Horacy