Zakończenie roku szkolnego wiąże się z różnymi uczuciami, najczęściej odczuwamy radość, poczucie ulgi, wdzięczność. Choć też zdarza się smutek albo ból, bo nie wszystko wyszło po naszej myśli, a nieraz chodziło o rzeczy istotne.

Staramy się na wszystko patrzeć z perspektywy Chrystusa i tak przebiegały nasze rozważania w piątek, zwłaszcza podczas Mszy Świętej. Cały czas jesteśmy w drodze, zatem ani nie należy spoczywać na laurach z powodu sukcesów, ani zbytnio się smucić z powodu niepowodzeń. Lepiej czegoś się uczyć z tych doświadczeń i pomyśleć, jak Pan Bóg na to wszystko patrzy.
Ostatnio parę razy przypomniała mi się krótka historia ze Św. Janem Pawłem II, którą chcę się tu podzielić, bo ma coś wspólnego z wakacjami. W czasie wywiadu jeden dziennikarz zapytał „co Ojciec Święty robi w wolnym czasie?”. Jak ktoś, kto ma temat dobrze przemyślany, Papież, wyrażając lekkie zdziwienie odparł „przecież cały mój czas jest wolny!”.
Tak się dzieje, kiedy chcemy robić to, co mamy robić. Papież widział w swoim życiu ciągłe wyrazy Woli Bożej i nimi się zajmował z wolnością, z przekonania, bo skoro kochał Pana Boga, też kochał spełniać jego Wolę. W ten sposób czuł się wolny, kiedy w czasie wakacji chodził po górach oraz kiedy w Watykanie miał długie i trudne spotkania. Nie wszystko było przyjemne, nie wszystkim się bawił – choć był bardzo radosny i miał świetne poczucie humoru. Ale do wszystkiego podchodził z wolnością, która jest owocem miłowania Pana Boga ponad wszystko. Jest to wyraz jego świętości i jego dojrzałej osobowości.
Jeśli się zastanowimy, zobaczymy, że my też wykonujemy z wolnością rzeczy wymagające wysiłku i nawet nieprzyjemne. Jest nam łatwiej, kiedy właśnie mamy podobną motywację jak święty Papież. Pomyślmy o tym w czasie wakacji, a na pewno wrócimy po wakacjach z nowym entuzjazmem. To moja skromna sugestia i szczere życzenia na ten czas przed nami.

ks. Horacy