Rozpoczynamy ostatni tydzień roku szkolnego i spontanicznie patrzymy wstecz: robimy bilans z minionych miesięcy. Cieszymy się, że już kończymy, ale aby nasza radość miała głębsze korzenie warto zauważyć tyle dobrych owoców tego czasu.

Oprócz wydarzeń trudnych czy smutnych, których nie brakowało, kończymy kolejny rok nauki. O wielu uczennicach i uczniach naszej szkoły można twierdzić, jak o Jezusie-Dziecku, że rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim (Łk 2, 40). Co do łaski, choć coś widać, każdy może powiedzieć o sobie, czy tak jest. Dziękujemy Bogu, że ten postęp został osiągnięty często dzięki pracy tylu osób.
Taki akcent wdzięczności będzie miała Msza Święta w najbliższy piątek, na zakończeniu roku szkolnego. Ostatnie poczynania podczas budowy czasochłonnego dzieła święty Josemaria Escriva określał jako ostatnie cegły. One w pewnym sensie łączą całą historię od początku tego dzieła i jakoś odpowiadają na zarzut, który Pan Jezus czyni tym, którzy rozpoczynają, a nie zdołają kończyć (Łk 14,28-30), z których śmieją się postacie z Ewangelii. Ten święty, który pokazuje nam jak spotkać Pana Boga w naszych codziennych zajęciach, kiedyś chcąc uświetnić przed Bogiem zakończenie dużego przedsięwzięcia, szukał odpowiedniego błogosławieństwa. Były owszem formuły na poświęcenie kamienia węgielnego, na rozpoczęcie budowy itp, ale na zakończenie nie było. Podobnie, teraz szukałem formularza Mszy Św. na zakończenie roku szkolnego, ale bez skutku. Zatem dziękując Bogu w czasie Eucharystii, sami musimy uzupełnić – za co dziękujemy.
Patrząc z realizmem, obok powodów do wdzięczności widzimy, że coś możemy poprawić. Za nasze błędy przepraszamy Boga i staramy się wyciągać nauczkę. Może trzeba będzie zgłosić wcześniej nasze potrzeby – zanim nie będzie za późno. Albo pilnować od początku, żeby dotrzymać dobrego rytmu nauki i odpoczynku.
Świadomość, że nasz trud ma sens, bardzo nam pomaga wytrwać w przeciwnościach. I z perspektywy wiary dużo szybciej i lepiej rozumiemy sens naszych zajęć. Jeśli umiemy zauważać sens w tym, co robimy, z radością podejmiemy ten „finisz” roku, czas wakacji i następny rok, i będzie nam łatwiej wytrwać aż postawimy ostatnią cegłę.

ks. Horacy