Polecamy artykuł z portalu opusdei.org. Tym razem jest to fragment książki Scotta Hahna "Znak Życia. 40 zwyczajów i ich korzenie biblijne".

Życie Mojżesza było długie i pełne dramatycznych mo­mentów. Jedną z najsłynniejszych historii jest opowieść o jego roli w wielkiej bitwie Izraela z Amalekitami. Mojżesz, będący już w po­deszłym wieku, obserwował bitwę z pobli­skiego wzgórza. „Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita” (Wyj 17,11). W połowie bitwy ramio­na Mojżesza zaczęły opadać ze zmęczenia. Jego brat Aaaron i przyjaciel Chur podparli więc je, tak że pozostały podnie­sione aż do końca bitwy. Zwyciężył oczywiście Izrael.

My, którzy nie jesteśmy tak wielcy jak Mojżesz, także mę­czymy się w połowie naszych codziennych zmagań. Dlatego też w południe robimy przerwę, by odnowić nasze słabnące starania poprzez modlitwę. Tradycyjną, południową modli­twą Kościoła jest Anioł Pański. Jest to modlitwa na dwa lub więcej głosów — w postaci wersów z odpowiedziami, po któ­rych zawsze następuje Zdrowaś Mario. Anioł Pański można też odmawiać w samotności.

Wersety i odpowiedzi zaczerpnięte są z Pisma Świętego, z historii poczęcia Jezusa, tak jak ją opisano w Ewange­lii świętego Łukasza (1,26—28 i 1,38). Tak więc podczas kulminacyjnego momentu naszego dnia wspominamy najważniejsze wydarzenie w dziejach ludzkości: moment, w którym anioł zjawił się u młodej kobiety imieniem Maria i powiadomił ją o Bożym planie zesłania na ziemię Mesjasza, którym będzie jej dziecko. Cała dalsza historia i całe stwo­rzenie uległy zmianie za sprawą jej zgody.

[...]

Cały artykuł mogą Państwo przeczytać tutaj.