Patrzymy z nadzieją na nadchodzące dni. Plany dotyczące kolejnych tygodni napawają optymizmem. Perspektywa powrotu do szkoły wszystkich nas cieszy.

Obok samych zalet lekcji stacjonarnych nad zdalnymi, możliwość powrotu oznacza, że przyczyna, dla której byliśmy poddani tym ograniczeniom, wydaje się ustępować. Słusznie słyszymy dalsze zachęty do ostrożności, żeby nie działać przedwcześnie. Też nie należy zbyt szybko zapomnieć chwil lęku, niepewności albo wręcz smutku z powodu utraty bliskich, które przynosiły nam minione miesiące. Mało tego, mamy świadomość, że inne kraje są jeszcze bardzo daleko od stwierdzenia, że już zagrożenie minęło. I wśród nas wielu choruje ciężko od dłuższego czasu, a ich przyszłość jeszcze jest niepewna. Papież zaprasza nas do odmawiania różańca w intencji końca pandemii pod hasłem „Kościół modlił się (…) nieustannie do Boga” (Dz 12, 5). Jest to skoordynowana akcja na całym świecie. W ciągu miesiąca 30 sanktuariów będzie miało swój dzień „dyżuru” z modlitwą w określonej według podanego planu intencji.
I jak w każdym roku, w tym miesiącu jesteśmy zaproszeni do pójścia wszyscy z Piotrem – z Papieżem, do Jezusa przez Maryję. Ufamy że Ona wyjedna nam potrzebne łaski i pomoże wytrwać na modlitwie, docenić otrzymane dary od Boga i wyrażać Mu naszą wdzięczność: nie tylko słowami, ale wiernym życiem.
Wśród darów Bożych specjalnie pamiętamy o darze Eucharystii, szczycie życia Kościoła. W najbliższą sobotę uczennice, a w następną uczniowie z naszej szkoły przyjmą po raz pierwszy Pana Jezusa w Komunii Świętej. Jest to dar dla zainteresowanych, dla ich rodzin i dla całej szkoły. Cały kościół się tym wzbogaca. Za to już dziękujemy Bogu. Jezus przychodzi do nich w jakiś bardzo realny sposób „przez Maryję”. Dla najmłodszych, jeszcze czekających na to spotkanie, niech służy do ożywienia pragnienia przyjęcia Eucharystii. A dla reszty, już po pierwszej Komunii – do zbliżania się do Stołu Pańskiego głodni Jezusa i z postanowieniem wyrażania czynami naszej miłości.

Ks. Horacy