Przeżywamy razem z apostołami i innymi pierwszymi uczniami radosne spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym. W trzecią niedzielę okresu wielkanocnego wracamy do wieczora samej niedzieli Zmartwychwstania, kiedy weszło do Wieczernika dwóch uczniów, którzy wracali z Emaus.

Już „miało się ku wieczorowi” jeszcze w Emaus, kiedy oni dwaj poprosili Jezusa, żeby został z nimi. Więc po paru jeszcze godzinach, jak wrócili do Jerozolimy była już ciemna noc, a oni zmęczeni długim marszem. Ale radośnie opowiadali historię swojego spotkania z Chrystusem, radośnie słuchali pozostali. A nagle Pan Jezus „sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «pokój wam!»”. Św Łukasz nie mówi, jak Pan Jezus wszedł, ale opisuje nastroje: „zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha”. Ale Pan Jezus skutecznie przekonuje ich, że nie widzą ducha, tylko Jego samego. I znów informacja o nastrojach: „oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia”.
Czy radość może być powodem braku wiary? Trudno to zrozumieć, ale właśnie tak mówi Ewangelia. Św. Cyryl Aleksandryjski, łącząc niewiarę św Tomasza z niewiarą pozostałych uczniów, komentuje: „widzisz jak nie tylko Tomasz padł ofiarą zwątpienia przez niewiarę, lecz ten wirus zaatakował nastrój także pozostałych uczniów?”. Z różnych powodów jego słowa są bardzo aktualne.
Aby nasza wiara była mocna potrzebujemy daru łaski od Pana Boga i też naszej dobrowolnej decyzji przyjęcia wiary i praktykowania jej. Radość z wiary będzie znakiem, że jesteśmy blisko Chrystusa, też w środku cierpienia i nawet pewnego ludzkiego smutku. Jeśli radość jest tylko ludzka (dobrze się bawimy, odnoszę sukces, jestem zdrowy, wszyscy mnie lubią…), to wiara może być postrzegana jako sprzeczna z radością. Ale oprócz przemijających okresów „próby”, Pan Bóg obdarza tego, który otwarcie przyjmuje Chrystusa, głęboką i odczuwalną radością. Papież wspomina te radosne akcenty naszej wiary już od tytułów różnych jego Adhortacji Apostolskich: Ewangelii Gaudium, Amoris laetitiae, Gaudete et exsultate. A treść rozwija myśl zawartą w tych tytułach.
Maryja jest Przyczyną naszej radości. Od Niej uczymy się radosnej wiary.

ks. Horacy