Wspomnienie Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, mające kluczowe znaczenie dla nas, stanowi łatwy do zapamiętania punkt odniesienia. Kiedy rozpoczynamy Wielki Tydzień trudno nie odnosić się do tego, „jak to było w zeszłym roku”. W ten sposób upływ czasu zaprasza nas do wdzięczności Panu Bogu, a zarazem do rachunku sumienia – jakie owoce wydały łaski, które otrzymaliśmy od Pana Boga razem z naszymi talentami.

Jeszcze wspomnienie o zeszłorocznym Triduum podpowiada nam jak przeżywać to najbliższe, biorąc pod uwagę, że warunki mogą być dość podobne.

Piękna i zadbana liturgia oraz gęsty i pobożny tłum obecny w kościołach zazwyczaj pomagają nam mocno przeżywać Święta Wielkanocne. W obecnych warunkach spotkamy – jeśli w ogóle – dość okrojoną wersję w stosunku do tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni. Albo przymusowy udział zdalny pozostawi nam wrażenie, jakbyśmy uczestniczyli „zza szyby”: na pewno to nie to samo niż być na miejscu w kościele.

Może właśnie te utrudnienia nam pomogą sobie uświadomić, ile zależy od nas samych i nie tylko bezpośrednio w związku z nabożeństwami w czasie triduum. Jeśli regularnie szukamy kontaktu z Panem Bogiem, to będzie nam dużo łatwiej umieć się znaleźć, kiedy wspominamy i przeżywamy Wieczerzę Pańską, Mękę i Śmierć oraz Chwalebne Zmartwychwstanie Pana Jezusa.

W paru miejscach (pamiętam teraz konkretnie jedną wystawę w Wilnie) widziałem kielichy i pateny używane przez księży więźniów w okresie komunizmu. Ich wspomnienia jeszcze potwierdzają to, co każdy może sobie wyobrazić: jak w tamtych trudnych czasach Msza Święta odprawiana w ukryciu dawała tym kapłanom siłę do wytrwałości, mimo narażania życia.

Nasza sytuacja jest nieporównywalnie wygodniejsza. Ale możemy się nauczyć od tylu wyznawców naszej wiary czerpać siłę, miłość, optymizm, chęć pomagania innym.

W sumie, naśladujemy oddanie i zwycięstwo Chrystusa. Czy można sobie wyobrazić bardziej udane Święta?
Tego właśnie życzę wszystkim rodzinom naszej szkoły – abyśmy umieli w ten sposób żyć życiem Jezusa Chrystusa.

Ks. Horacy