Tłoczno było w Jerozolimie w czasie święta. Grupa Żydów greckojęzycznych z diaspory zwraca się do Filipa z prośbą o ujrzenie Jezusa. Z okazji tego spotkania Jezus mówi nam o ziarnie pszenicy, którym jest On sam i które musi umrzeć, aby dać plon obfity. Jego bliscy uczniowie są po raz kolejny pod mocnym wrażeniem, bo rozumieją aluzję Jezusa do swojej śmierci.

Jest to rozmowa otwarta. Wszyscy słyszymy Jezusa mówiącego o sobie i o swoim Ojcu. Potem zwraca się do Ojca: "wsław imię Twoje!". I jak się działo przy innych okazjach, odpowiedź Ojca Jezusowi: "Już wsławiłem i jeszcze wsławię" uświadamia nam, że Jezus jest w ciągłym dialogu z Bogiem Ojcem, i że między Osobami Świętej Trójcy jest doskonała harmonia.

Jednak wielu nie rozumiało i usłyszało jakby hałas grzmotu: "Zagrzmiało!". Inni mówili: "Anioł przemówił do Niego".

Nasza zdolność usłyszenia Boga i rozumienia Go nie tyle zależy od narządów słuchu czy od znajomości języków, ale od dyspozycji naszego serca. Te same słowa mogą dla nas oznaczać wyraz Bożej Miłości i Mądrości, albo jakieś niezrozumianej doktryny. W przypowieści o Siewcy Pan Jezus wskazuje na otwartość serca potrzebną do słuchania i rozumienia Boga. Dobrą glebą są ci, "którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc dzięki wytrwałości" (Łk 8,15).

Możemy powiedzieć, że mieć serce szlachetne i dobre oznacza, żeby ciągle szukać Pana Boga. Choć wydaje się oczywiste, że kiedy modlimy się, szukamy kontaktu z Chrystusem, a udana modlitwa jest taka, w której się to do pewnego stopnia udało. I też szukając ciągle Boga, zamieniamy wszystko w modlitwę: pracę, naukę (też zdalną!), odpoczynek, cierpienie, chorobę, rozrywkę, życie rodzinne i towarzyskie itp.

Jeśli utrzymujemy staranie, żeby ciągle szukać Chrystusa, to będzie bardziej prawdopodobne, że nie powiemy "Zagrzmiało!", kiedy Pan Bóg będzie do nas mówił. Przykład dają nam święci. Maryja rozważała wszystkie słowa w sercu, a Józef poznaje wskazówki od Boga nawet kiedy śpi.

Ks. Horacy