„Żydzi żądają znaków, Grecy szukają mądrości” (1Kor 1,22). Tak w drugim czytaniu trzeciej niedzieli Wielkiego Postu podsumuje św. Paweł główne postawy swojego czasu. Pewnie moglibyśmy znaleźć, dzisiejszych „Żydów” i „Greków”, którzy są z jednej strony nieufni i zamykają się na prawdę, albo też zamykają się na prawdę, bo jej szukają w sobie lub nie tam, gdzie ją można znaleźć.

W każdym razie św. Paweł uzupełnia: „my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego” (,23), który tamtym dwom grupom jest trudny do zrozumienia i przyjęcia. Nawet, jak mówi Paweł, gdzie indziej wielu postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego (por. Flp 3,18).

Św. Paweł głosi Chrystusa ukrzyżowanego, ponieważ śmierć Chrystusa na Krzyżu, podobne jak Jego Zmartwychwstanie są poza czasem. Chrystus na Krzyżu stale nam towarzyszy w naszym codziennym krzyżu, dużym czy małym. Nie powinniśmy przesadzać w nazywaniu krzyżem wszystkiego, co nieprzyjemne czy nie po naszej myśli. Ale te nasze krzyże, kiedy nam służą do spotkania Chrystusa – bo je przyjmujemy z wiarą, nadzieją i miłością – stają się częścią krzyża Chrystusa, a przez noszenie ich możliwe są pokój i radość.

To moc Boża sprawia, że Męka Chrystusa jest dla nas zbawcza i też, że nasze małe krzyże mogą się stać częścią Krzyża Chrystusa. Na tym polega nasz udział w Mądrości Boga, aby rozpoznać te zaproszenia do objęcia Krzyża.

W sposób szczególny krzyż jest widoczny na horyzoncie Wielkiego Postu. Samo życie dostarcza nam różnych spotkań z nim. Nie trzeba szukać daleko. Codzienne spełnianie obowiązków wobec Boga, rodzinnych, zawodowych, społecznych itp. – bez ucieczki w inne zajęcia mniej potrzebne, stanowi niewyczerpane źródło jedności z Chrystusem na Krzyżu.

Najświętsza Maryja Panna bardziej niż ktokolwiek zjednoczyła się z Chrystusem na Krzyżu. Jej postawa wyraża mądrość tej, która przez całe życie podjęła się z miłości takiego spełniania swoich obowiązków.

Stolico Mądrości, módl się za nami!

Ks. Horacy