W tych ostatnich tygodniach roku można doświadczyć jakby czas szybciej niż zwykle upływał. Nie tak dawno wróciliśmy z wakacji – a już mamy Adwent. I za chwilę Boże Narodzenie i Nowy Rok!

Kolejne tygodnie Adwentu, jeśli śledzimy przekaz z liturgii, skupiają naszą uwagę na Jezusie. Zdarza się nam odczuwać to podobnie jak z tłumom słuchającym Jezusa: czas upływał a oni nie zauważali, że byli głodni i robiło się późno.

Ale jeszcze w drugim tygodniu w tym biegu adwentowym ważne miejsce zajmuje uroczystość Niepokalanego Poczęcia. To święto mówi nam, jak Pan Bóg przygotował Tę, która miała zostać Matką Słowa Wcielonego. Przez wieki wiernym wydawał się słuszny ten wyjątek, że ktoś mógł nie mieć grzechu pierworodnego. Niektórzy uczeni jednak widzieli w tym problem: jak to pogodzić z faktem, że Odkupienie dokonane przez Chrystusa jest powszechne? W końcu wyjaśniono, że Maryja też została odkupiona przez Chrystusa „w chwili swego poczęcia” i „na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa (…) została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego” (Katechizm Kościoła Katolickiego n. 491). Przez ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny (Pius IX, 1854r) uznano, że jest to prawda objawiona nam przez Boga. I jest konsekwencją, że Ona jest „łaski pełna”, tak jak Ją pozdrawia Archanioł Gabriel.

Dla chrześcijan ten przywilej Maryi zachęca do oddalania od nas grzechów. Do wsparcia naszej walki z nimi mamy łaskę Bożą, a do usunięcia popełnionych grzechów – sakrament pokuty.

Mówiąc, że Maryja jest Niepokalana, mówimy o braku plam z grzechu. Dlatego też kojarzymy tę Jej cechę z czystością, która nie jest ani pierwszą, ani najważniejszą cnotą, ale jest niezbędna, aby miłować Pana Boga i bliźnich. Widzimy w czystości dużą afirmację. Przede wszystkim mówimy TAK Panu Bogu. Można tak żyć, z pomocą łaski Bożej i walcząc szczerze, zdecydowanie i pokornie. Wtedy coraz bardziej rozumiemy piękno czystej miłości. Czysta miłość sprawia, że stajemy się bardziej ludzcy. A skoro Bóg jest miłością – tym wierniejszym obrazem Jego jesteśmy.

ks. Horacy