Ostatnie dni października kierują nasze myśli do tych, którzy już się cieszą oglądaniem Boga twarzą w twarz oraz do tych, którzy też odeszli z tego świata z nadzieją Nieba. Pamięć o przejściu – naszym i naszych bliskich, przypomina nam jak żyć, co jest naprawdę ważne oraz że zmarli potrzebują naszej modlitewnej pamięci o nich.

Ostatnie dni października kierują nasze myśli do tych, którzy już się cieszą oglądaniem Boga twarzą w twarz oraz do tych, którzy też odeszli z tego świata z nadzieją Nieba. Pamięć o przejściu – naszym i naszych bliskich, przypomina nam jak żyć, co jest naprawdę ważne oraz że zmarli potrzebują naszej modlitewnej pamięci o nich.

W świetle tych prawd ostatecznych może być łatwiej rozważać najtrudniejsze – bo najmniej znane – tajemnice różańca: chwalebne.

Zapowiedział Pan Jezus, że umrze i po trzech dniach zmartwychwstanie. Ewangeliści dodają do słów Chrystusa, że uczniowie nie rozumieli, co znaczy powstać z martwych" (Mk 9, 10). Nic dziwnego, bo to jest zupełna nowość. To nie powrót do starego życia, ale wejście do nowego. Jest to zwycięstwo Chrystusa, dowód, że jest Najmocniejszy, a dla nas zapowiedź naszego zmartwychwstania. Jest wolą Bożą, żebyśmy szli drogą, jaką nam otworzył nam Chrystus, a stąd nasz optymizm.

Wybiegając myślami w przyszłość jeszcze Pan Jezus mówi, że ma być „otoczony chwałą”. To się spełniło w jego chwalebnym Zmartwychwstaniu, ale w pełni i wobec całego stworzenia miało to miejsce ze wstąpieniem do Nieba. Natomiast dla nas, jego uczniów, druga tajemnica chwalebna oznacza, że On będzie z nami „przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). A zatem nigdy nie jesteśmy sami. Tę Jego obecność możemy odczuwać na wiele sposobów.

I to pozorne odejście Jezusa jest warunkiem do przyjęcia Ducha Świętego, który przypomina nam postać Jezusa oraz jego nauczanie. To On doprowadzi nas do całej prawdy (J 16, 13), jaką jest Jezus. Patrząc oczami Maryi rozumiemy, dlaczego mamy słuchać dyskretnego głosu Ducha Świętego w naszej duszy.

Dwie ostatnie tajemnice chwalebne możemy łatwo zrozumieć z perspektywy Najlepszego Syna, który chce mieć ze sobą swoją Matkę. Cała Trójca Św. daje Maryi nagrodę za Jej życie pełne wiary i miłości. Choć Pismo Święte milczy na ten temat, tradycja chrześcijańska podaje Wniebowzięcie Maryi jako objawione. Ukoronowanie zaś jest logicznym skutkiem Wniebowzięcia i oznacza, że Maryja jest Królową-Matką przez uczestnictwo w godności królewskiej Chrystusa. Interesownie możemy myśleć, że to budzi nasze zaufanie we wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny za nasze potrzeby, które Maryja bardzo dobrze zna.