W poniedziałek 4 października chłopcy z klasy 2A otrzymali, podobnie jak wcześniej dziewczynki, różaniec i modlitewnik. Nie dla wszystkich był to pierwszy różaniec, jaki dostali.

Rodzina jest pierwszym miejscem ewangelizacji. Nic dziwnego, że właśnie w rodzinie mamy po raz pierwszy do czynienia z różańcem. Wtedy rodzice mówią przekonująco o tym, co dla nich oznacza ta modlitwa, a dzieci widzą, jak oni ją odmawiają. Z czasem są zaproszone i dołączają do modlitwy. Okoliczności, które towarzyszą Różańcowi pozwalają łatwo rozumieć sens i polubić tę wiekową praktykę pobożności. Często jest to czas życia rodzinnego, poprzedzony wymianą wrażeń dnia. Czasami w samochodzie, w drodze do szkoły czy podczas spaceru w czasie weekendu.

Rodzinny Różaniec, tak jak w ogóle modlitwa w rodzinie, stawia wysoko poprzeczkę wzajemnych relacji. Jest coś nie tak, jeśli z jednej strony się modlimy, a chwilę później źle mówimy o innych, zachowujemy się egoistycznie czy kłócimy się z błahych powodów. Inaczej mówiąc, wspólna modlitwa pomaga wszystkim umiłować dobro i czynić je, choćby z wysiłkiem.

Dzieci, widząc jak ważny jest Różaniec dla swoich rodziców, łatwiej włączają się dobrowolnie do modlitwy. Rodzice znający swoje dzieci wiedzą jak motywować je do modlitwy i uważają, aby nie „przedawkować”. W ten sposób dość małe dzieci mogą z dobrą dumą powiedzieć, że modlą się na różańcu. Maryja skutecznie pomaga tym, którzy jej powierzają swoje sprawy, a owoce tej modlitwy są szybko widoczne.

Część rodzinnej katechezy przez Różaniec dodatkowo zbliża nas do życia Jezusa. Na początku każdej dziesiątki Różańca ogłaszamy jaką scenę z Ewangelii (jaką tajemnicę) rozważamy. W ten sposób Jezus jest naturalnie obecny w naszej codzienności.

Tajemnice radosne przedstawiają przyjście Jezusa na świat i Jego dzieciństwo. Do danych z Ewangelii możemy włączyć naszą wyobraźnię: „Możesz w tym domu być, kim zechcesz: przyjacielem, sługą, gapiem, sąsiadem... Ja natomiast nie ośmielę się być kimkolwiek z nich. Po prostu ukryję się za tobą i pełen podziwu będę obserwował, co się dzieje” (Św. Josemaria Escriva, Różaniec święty, Pierwsza tajemnica radosna). Pokrótce przeżywamy za każdym razem Boże Narodzenie! I uczymy się także, jak dorastać jak Jezus, z zamiarem spełniania Woli Swojego Ojca Niebieskiego (por. tamże, Piąta tajemnica radosna).