Klasa 2 A omawiała lekturę Mio, mój Mio Astrid Lindgren.

Omawianie lektury możliwe jest również zdalnie. A uczniowie, nawet ci młodsi z drugiej klasy, potrafią zaskoczyć nauczyciela, dostrzec w książce więcej od dorosłych. 
Lektura opowiada o chłopcu, który był adoptowany. Jego przyrodni rodzice cały czas go krytykują,za bycie chłopcem- chęć zabaw, skakanie, bieganie itd. Mio, który wtedy jeszcze jest Bo Wilhelemem Olsonem, ma przyjaciela Benkę, który ma dobrego, kochającego tatę. Pewnego dnia Bo otrzymuje od pani ze sklepu magiczne jabłko, dzięki któremu rozpoznaje go uwolniony duch. Zabiera go do Dalekiej krainy gdzie od dawna czeka na niego kochający Ojciec Król. Nazywa syna Mio. Mio jest zachwycony, wreszcie doświadcza uczuć, za którymi tak tęsknił, które tak chciał poczuć. Nawet gdy raz nabroił, przestraszył się czy Ojciec nie będzie zły, lecz zobaczył w jego oczach miłość i zrozumienie i zdał sobie sprawę, że Ojciec zawsze na niego będzie patrzył z życzliwością i dobrze mu życzył. Późńiej Mio podejmuje misję odnalezienia złego rycerza Kato i walki z nim, aby przestał porywać mieszkańców krainy.
Jedno z pytań na sprawdzianie z lektury dotyczyło najwspanialszego prezentu, jaki Mio dostał od Ojca. Był to piękny koń Miramis, Mio sam mówi w książce, że to najwspanialszy prezent. Taka była odpowiedź w zamyśle nauczyciela, jednak jeden z uczniów podał bardziej trafną, a mianowicie miłość. Już drugoklasista potrafi wyciągnąć wnioski, których nie ma w tekście. To dowód na nie tylko czytanie, ale i analizę tekstu na wyższym od nauczyciela poziomie. Brawo.
Państwa zachęcam do podsunięcia książki rodzeństwu chłopców, a nawet przeczytaniu samemu. Ja przeczytałem ją w półtorej godziny z wypiekami na twarzy, mimo że czytałem na laptopie źle sformatowany tekst.