Polecamy artykuł ze strony opusdei.org dotyczący uświęcania pracy.

Zatrzymamy się na dwóch konkretnych momentach życia zawodowego: jego początku i końcu. Te momenty pomogą nam zastanowić się nad niektórymi aspektami uświęcenia pracy.

Święty Josemaría pisał, że praca to „choroba zakaźna, nieuleczalna i postępująca”. Jeden z objawów tej „choroby” polega na tym, że ktoś nie umie być bezczynny. Pragnienie oddania chwały Bogu jest ostatecznym powodem tej pracowitości, tego wysiłku o uświęcenie czasu, o chęć ofiarowania Bogu każdej minuty z każdej godziny, każdej godziny z każdego dnia… każdego etapu życia. „Człowiek pracowity wykorzystuje czas, który jest więcej niż złotem — jest chwałą Boga! Czyni to, co powinien i jest w tym, co czyni nie z przyzwyczajenia czy dla zabicia czasu, lecz w wyniku starannej i wyważonej refleksji”

„Człowiek rozumny na kroki swe zważa”, mówi Księga Przysłów. Zważanie na kroki w zadaniach zawodowych jest ową staranną i wyważoną refleksją, o której mówi św. Josemaría, a która prowadzi do zastanowienia nad tym, dokąd wędrujemy w naszej pracy i do oczyszczania intencji. Człowiek roztropny rozróżnia w każdej okoliczności najlepszy sposób kierowania się ku swojemu celowi. Naszym celem jest zaś Pan. Kiedy zmieniają się okoliczności, należy mieć rozbudzone serce, żeby dostrzegać wezwania Boga w zmianach i poprzez zmiany nowych sytuacji.

Zatrzymamy się na dwóch konkretnych momentach życia zawodowego: jego początku i końcu. W ramach swojego szczególnego charakteru momenty te pomagają zastanowić się nad niektórymi aspektami uświęcenia pracy. Te aspekty to między innymi: czujna gotowość i męstwo wiary w celu utrzymania prawości intencji, względna wartość materialnego charakteru tego, co robimy, ulotność sukcesów lub porażek, konieczność utrzymywania zawsze młodej i sportowej postawy, gotowość do rozpoczynania na nowo, z miłości do Boga i do bliźnich, ile razy będzie to konieczne…

Cały artykuł mogą Państwo przeczytać pod linkiem https://opusdei.org/pl-pl/article/pracowac-w-kazdym-czasie/