W nauce modlitwy może nam pomóc świadectwo świętych kobiet i mężczyzn, a w sposób szczególny przykład Maryi. 

Jezus po raz pierwszy idzie publicznie do Jerozolimy. Poświęca się całkowicie głoszeniu Królestwa Bożego przez swoje słowa i cuda. Jego sława, od momentu cudu na weselu w Kanie Galilejskiej, rozprzestrzeniała się stopniowo. To wtedy, ukradkiem, w ciemności nocy dość znany nauczyciel żydowski podchodzi do Niego, aby porozmawiać (J 3,1). Nikodem doświadczył trzęsienia ziemi w swoim wnętrzu, gdy usłyszał i zobaczył Chrystusa. Miał głowę pełną powracających problemów i pragnął rozwiązać je w osobistej rozmowie w cztery oczy. Jezus, który zna szczerość jego serca, natychmiast mu odpowiada: „Jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie ujrzy Królestwa Bożego” (J 3,5).

Dialog kontynuowany jest pytaniem, które zadałby każdy z nas: co to oznacza? Przecież znam dokładny dzień moich narodzin, nawet godzinę, jak mogę urodzić się dwa razy? Jezus w rzeczywistości prosił Nikodema, by nie starał się jedynie wszystkiego zrozumieć, ale – co ważniejsze – aby wpuścił Boga do swojego życia. Pragnąć świętości to jak narodzić się ponownie, jak zobaczyć wszystko w nowym świetle; w skrócie, stać się nową osobą: stopniowo przekształcać się w samego Jezusa Chrystusa, «żeby ukazało się w nas Jego życie»[1]. Święci przemierzyli przed nami ścieżki królestwa Bożego: wspięli się na jego góry, odpoczęli w jego dolinach i doświadczyli również tych nieco ciemniejszych zakątków. Dlatego napełniają nas nadzieją. Jednym ze sposobów rozpoznania Chrystusa są właśnie święci. Przykład ich życia może odgrywać ważną rolę na osobistej ścieżce każdego ochrzczonego, który chce nauczyć się modlić.

Cały artykuł mogą Państwo przeczytać pod linkiem: https://opusdei.org/pl-pl/document/poznac-jezusa-by-poznac-siebie-iii-uczyc-sie-od-sw/?fbclid=IwAR1L6hT0m4-j1sQxZKwbildYtfes5gUNVga6QNKgaH-Qomk4pXHLoM2h3YU