Razem z modlitwą za zmarłych i wieloma innymi troskami, w listopadzie staraliśmy się o dobre planowanie czasu. Rozumiemy, że przez dobry porządek w naszym czasie tego czasu jest właśnie więcej! Dzieje się bardzo podobnie do porządku w przestrzeni: w szafie mieści się dużo więcej jeśli wstawiamy w niej rzeczy zgodnie z pewnym planem. Z kolei taki plan może być lepszy albo gorszy, i też możemy się nauczyć jak wymyślić dobry plan.

            Oczywiście, wprowadzenie i utrzymywanie porządku wymaga wysiłku. Wiemy, że za jedno nawet małe zaniedbanie w zakresie porządku „zapłacimy” później: brak porządku się pomnaża i to, co miało być łatwe i proste, staje się trudne i skomplikowane. Ile czasu szukamy naszych rzeczy, które „gdzieś tam” zostawiliśmy? A jeśli chodzi o „bałagan czasowy”, ile zmarnowanych godzin, ile nerwów – bo już nie zdążę… Najczęściej zaczyna się od chwili lenistwa – zostawiamy rzeczy w tymczasowym miejscu, niepotrzebnie odkładamy na później jakieś czynności…

            Więc chodzi o ułożenie dobrego planu i potem o spełnianie go. W pewnym uproszczeniu pierwsze to kwestia rozumu, a drugie zaś – woli.

            Jeśli kiedyś wydaje nam się, że porządek i plan odbierają nam wolność i spontaniczność, to powinniśmy odkryć, że prawdziwa wolność nie jest „dowolnością” i że z wolnością możemy, a raczej powinniśmy wypełniać nasze plany – tak jak całe prawo.

            Tak możemy przyjąć zachętę Chrystusa do czuwania. „Czuwajcie!” nam mówi a propos dni i godziny, której nie znamy. Nie jest to groźba. Jest to rada od Osoby, która kocha nas bezgranicznie, jest wszechmogąca i nigdy się nie myli. Czuwać jak wartownik na posterunku, jak dyżurny przed ścianą monitorów: gotowi do reakcji, kiedy będzie to potrzebne. A jak to przenosimy do naszego życia? Czuwamy kiedy przestrzegamy tego planu bez zmian, jeśli one nie są potrzebne. Tak chwali Pan Jezus rządcę wiernego i roztropnego, „którego pan ustanowił nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze” (Łk 12,42).

            Przechodząc ze starego do nowego roku liturgicznego możemy postanowić dobrze używać czasu, który został nam dany. Pomoże nam w tym pamiętać o rachunku sumienia – najlepiej codziennie, aby sprawdzić, czy tak jak chce Jezus i my sami, czuwamy.

Ks. Horacy