Uczymy się na fizyce, że ciała przyciągają się nawzajem siłami powstającymi między nimi. Chodzi np. o siłę grawitacyjną czy magnetyczną. Fizyka je opisuje i podaje wzory jak obliczyć ich wielkość. W znaczeniu nie mniej realnym też mówimy, że nas przyciąga jakaś idea, zajęcia albo jeszcze lepiej jakaś osoba, gdy widzimy w niej piękno, prawdę, dobro.

Takiego przyciągania doświadczył kiedyś młody Jan, syn Zebedeusza, kiedy jego ówczesny nauczyciel, Jan Chrzciciel wskazał na Jezusa i powiedział "oto Baranek Boży" (J 1, 36). Wtedy razem z Andrzejem poszedł za Nim.
Później, kiedy wielu już znało Go, sam Jezus mówił o przyciąganiu: "gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie". Tak przepowiedział, jaką śmiercią miał umrzeć. (J 12, 33-32).
Chrystus wywyższony, przybity do Krzyża nas przyciąga do siebie. Dlatego Kościół nas zachęca do patrzenia na Niego. Dla św. Teresy Chrystus na Krzyżu był jak książka, z której ciągle się uczyła. Czy umiemy tak patrzeć na Jezusa ukrzyżowanego i pozwalamy mu, żeby nas przyciągał do siebie?

Jako chrześcijanie staramy się naśladować Chrystusa. A czy też możemy Go naśladować w przyciąganiu innych? Jezus pozwala nam zrozumieć, że właśnie tak. Konkretnie, kiedy uświęcamy naszą pracę, naukę i inne zwyczajne zajęcia - to znaczy, kiedy staramy się to wszystko robić jak najlepiej i ofiarować Panu Bogu. Wtedy modlimy się pracą, nauką itp. Skoro szczerze się staramy i to dla Pana Boga, to wywyższamy Chrystusa, postawiamy Go na szczycie naszych czynności. Nie szukamy oklasku, ale inni widzą spójną postawę. I przez ten dobry przykład dawany z naturalnością Chrystus dziś dalej przyciąga wszystkich do siebie. To jakby żywa modlitwa, przez którą wielu też spotka Chrystusa w swoim życiu codziennym.

Maryja wszytkim tym, co robiła żyjąc wśród nas, też swoją pracą codzienną, była niezwykle skuteczna w ukazywaniu Chrystusa innym. Znów Ona nam wyznacza bezpieczną drogę.

ks. Horacy